Cüneyt serbest, peki Bashar nerede?

3 ay birlikte eylemler yaptılar kocaları geri dönsün diye.
Onlar sadece gazeteci, işlerini yapıyorlardı. Ekmeklerini kazanıyorlardı. Kimseye zarar vermediler, kimseyi öldürmediler. Onları serbest bırakın diyorlardı.

IHH'dan CHP'ye herkesden yardım beklediler.

Sonunda CHP Esed'in elinden Cüneyt'i alabildi. Peki Bashar? O nerde?
Bir aile mutluluk göz yaşları dökerken öbür ailenin acı göz yaşları hala dinmedi. Bu mutluk kimseyi sevindiremiyor.

Dün TV'de izlerken Cüneyt'ten 'Bashar'ın da serbest bırakılmasını beklediğini' duymak istedim. Ama ağzından tek kelime çıkmadı. Belki o 90 günün şokunu yaşıyordu. Belki konuşması bile çok zordu. Peki ya eşi, 90 gündür birlikte olduğu, karşılıklı birbirlerine destek oldukları Arzu için hiç mi insan ağzını açmaz. Tamam çok zor bir durum, o da şoktadır eminim ama ben bekledim.

Sevincinin buruk olduğunu en kısa zamanda diğer gazeteci Bashar Kadumi'den de haber almak istediklerini onu da sağ salim ailesinin yanında görmek istediklerini söylemesini bekledim Nuran hanımın. Ama ufacık bir cümle dahi kurmadı.

Benim içim burkuldu. Bilmem Arzu Kadumi neler hissetmiştir. Terk edilmişlik?

Bizim dualarımız Arzu ve Basharla. Allah onları en kısa zamanda kavuştursun sağ salim inşallah. Zehra ve Enes babalarına kavuşsunlar, bir daha hiç ağlamasınlar.



Allah kimseye böylesi acı yaşatmasın.