Durumlar

Bu aralar yoğun bir o kadar da yorucu günler geçiriyoruz.

Örneğin Ömercik 3 gün gittiği kreşine 5 gün gitmeye başladı. Bir haftalığına evine dönenen annanemiz 'bayramda beraber İstanbul'a döneriz. Oğlan da okula alıştı. Ben 12 gün için otobüs yolculuğu yapmayayım.' deyip çamura yatınca bizim minik bayrama kadar 5 gün kreşe gidecek inşallah.
Şimdilik iyi gidiyor. Cumartesi kalktığında "kreşe gideyim" diyordu mesela.
Onun için iyi gidiyor da benim için pek iyi gittiği söylenemez.

Annem bakarken ne rahatmışım. Kreşe 3 gün gidiyorken de bir nebze hissettiğim tedirginlik şuan hat saffada. 3 gün gidiyordu zaten ama o günlerde annem 9'da bırakıyor akşam üstü 4'te alıyordu. Üstelik herhangi bir durumda 10 dakkada yanında olabilecek kadar yakındı. Şimdi sabah 7:30'da babası bırakıyor akşam üzeri ben 5-5:30 gibi alıyorum. En hızlı şekilde yarım saati buluyor yanında olmam. Bu aralar şiddet gösteren çocukların da oluşu beni daha da tedirgin ediyor. Ki kreştekiler güvendiğim insanlar. Allaha emanet...


İlk plana göre annemin yarın sabah burda oluyor olması gerekiyordu. Geçen cuma da ben izin kullanacaktım dolayısıyla Ömercik sadece 4 gün üst üste kreşe gitmiş olacaktı. Plan değişince ben de cuma izin kullanmadım ki belki hafta ortası filan gerekli olur, belki oğlan çok bunalır ben de bir mola vermesine yardımcı olurum.

Annemin olmayışının beni kötü etkileyen başka yönleri de var.
1. Hergün işe çok erken (yaklaşık 1,5 saat kadar) geliyorum ki akşam üzeri de 40 dakika kadar erken çıkmaya hakkım olsun. O saatte de servis olmadığı için arabayla gidip geliyorum ve resmen ölüyorum. O serviste 5 dakikalık kestirmeler bile ne iyi geliyormuş. Hergün köprü trafiğine girenlere kolaylık versin Allah, ya da akıl :)
2. Yemek yapamıyorum. Sebebi de evde malzeme yok :) Annem pazara gittiği için bu hiç sorun olmuyordu. Akşam üzeri markete uğrayıp birşeyler almaya üşeniyorum.Hafta sonu da tabi ki bir gezme ayarlıyorum dolayısıyla evde sefilleri oynuyoruz.

Hah bu yorgunluğa rağmen geziyorum da. Haftasonu Edirne'ye gittik mesela.

Benim kafam böyle çalışıyor. Bir fırsat bir boşluk varsa hemen bir gezme ayarlamazsam çok üzülüyorum. Sanki o boş vakti ziyan etmişim gibi geliyor. Halbu ki bünye haftasonu evde kalıp ayaklarını uzatmak da istiyor. Fizyolojimle psikolojim savaşta.. Normalde cuma izin alacaktım ya, 3 gün biryerlere gidelim demiştik. Düşünün Odessa'dan Bozcaada'ya, Dalyan'dan Oylat'a kadar nereleri düşündüm. Cuma iptal olunca biz de Edirne'ye gidelim bari dedik :))

Niye benim yazılarım hep uzun oluyor. Kısacık bir not düşsem olmaz mı illa en ince ayrıntısına kadar anlatmalı mıyım? Ee serde konuşkanlık da olunca böyle oluyor sanırım. Dikkatinizi çekerim gevezelik değil..