Heyecan(!) dolu haftasonu

Aylardır ilkkez haftasonu dışarda değiliz ya da misafirimiz yok.

Sebebi 3 yaş 3 aylık oğlumun tuvalet eğitimi için daha fazla beklemek istemeyişimiz. Daha ne kadar bekleyeceksek!!!

Bu uzun uzun anlatacağım tuvalet eğitimi notlarım olacak, baştan söyliyim :)) Sonuna kadar okuyun çok heyecanlı...

Arkadaşlardan aldığım kötü tecrübeler neticesinde bu mesele bu kadar sarktı. Geçen seneki yaz mevsiminde (Ömerciğin 2 yaşını geçmiş olduğu) adamdan hiç bir sinyal alamadığım için başlatmadık. Birkere başlarsak geri beze dönmek doğru değil diye duyuyorduk. Ee adam beni çok zorlarsa dayanamayıp sinirlenirim boşu boşuna yıpratırım tıfılcanı diye biraz daha bekleme kararı aldık. Sonrasında çetin geçen bir kış yaşayınca soğukta başlayıp da çocuğu üşütmeyi sonrasında bu üşütmelere bağlı kaçırma sayılarının artacağını belki de bir kısır dönğüye gireceğimizi düşünüp biraz daha ertelemeye karar verdik. Bu arada bezine yapmaktan son derece mutlu bir adam vardı karşımızda :))  Bahar ayları geldiğinde tam vaktiydi fakat bu sefer de yurt dışına çıkacak olmak bize dur dedi. Zira neyle karşılaşacağımızı bilmiyorduk. 9-10 saatlik uçak yolculuğu vs.. Tayland'dan dönelim de başlayalım dedik. İşte anca kendimize gelip 'yetti gari' diyebiliyoruz.

Bizim tuvalete eğitimimiz bir kaç aşamadan oluşuyor. Ne kadar doğrudur bilmiyorum fakat aktarmak isterim.

Fikri Benimsetme Aşaması,  hazırlıkları tamamlama aşaması, icrata geçme aşaması. (Umarım tüm aşamalar bunlardır başka aşamalara geçmeye gerek kalmadan mutlu sona ulaşırız.)

3-4 aydır beyfendiye her alt değiştirmede telkinlerde bulunuyorum. Anne sütünü bırakmadan önce de böyle yapıp işe yaradığını gördüğüm için bu meselede de denedim.

Önce: "Annecim sen artık abi oldun. Yakında bez bağlamayacağız sana. Abi kilotları giyeceksin. Çişin ya da kakan gelince de tuvalete yapacaksın. Tıpkı abiler gibi." diyorduk.

Bir ara: "Annecim ben sana şimdi bu bezi bağlıyayım ama sen bezine yapma, çişini bana haber ver tuvalete yapalım. Bu bezleri de kardeşin olunca ona bağlarız. Sen bana yardım edersin onun altına bağlarız. O çok küçük olacağı için çişini söyleyemez." (sen söyleyebilirsin mesajı)

Sonra: "Bak bebek bezi poşetlerinin üstünde hep bebek resimleri var çünkü bunlar bebekler için. Sen artık abi oldun. Bunlara ihtiyacın yok"

Daha sonra (artık ben kilot giyeceğim diyordu): "Tayland'a gidip gelelim oğluma bez bağlamıycaz."

Ve orda da: "Evimize dönünce artık tuvaletimizi tuvalete yapacağız."

Dedim.

Fakat döndüğümüzde oğlum: "Ben senin kadar oluncaya kadar bezime yapcam" demeye başladı!!!

 "Annecim sen kilot giyince daha hızlı koşacaksın, bisikleti daha hızlı sürebilceksin" dememin de etkisiyle neyse ki cuma günü artık kilot giymek istediğini söyleyince tamam dedik anlaştık. Cumartesi sabahı son kez (inşallah) bezli olarak babayla ekmek alıp geldikten sonra. Kahvaltıdan önce bezimizi çıkarttık alıştırma kilotumuzu giydik. Halıları topladık. Kesinlikle "tuvaletin gelince bize söyle" demedik. Yaklaşık 1.5 saat kadar sessiz bir bekleyiş oldu. Sonra alıştırma kilotu ve babamızın pantolonu bir ilke şahit oldu. Hiç bir şey söylemeden değiştirdik. Sonrasında "çişim geldii" nidalarıyla banyoya gittik geldik. Fakat hiç telaş etmeden. "Öyle mi? Hadi gidelim" deip sakin sakin gittik.
İkinci alıştırma kilotumuz da değiştirilip balkondaki yerini alınca normal kilot giymek zorunda kaldık. Çişler çoğunlukla tuvalete yapıldı. Fakat normal kilottan parkeye sızan çişleri görmesi gerekiyordu sanırım. Bundan sonrası sanki daha bilinçli oldu.

Bu arada babamız da klozet adaptörü, kilot gibi giyilen bez ve iki tane daha alıştırma kilotu alıp geldi. Biz lazımlığa oturmayı sevmedik. Adaptör de çok hoşumuza gitti.

En son yatmadan önce kakamızı da yapıp "güle güle anne kakaa" deyip el salladıktan sonra uyku kilotumuzu (dry nights) giyip yattık. Bunun da bez olduğunu söylemedik ki çocuk ikilemde kalmasın. Paketinden ben daha önce bir tanesini çıkartmıştım. Onu giydirdim.

İlk gün düşündüğümden kolay geçti. Sabah uyandığımızda uyku kilotunu kuru görseydim çok güzel olurdu fakat baya doluydu :) Gerçi uyanır uyanmaz  da bakamadım. Ee hafta sonu oğlumla yatak sefası yapmıycaz da ne zaman yapacağız dimi ama!!!

Bir de "Ben rüya gördüm. Parka gittik. (Bizim ordaki en büyük parkı söylüyor) Ben orda bisiklete bindim. Sonra dışarıya çişimi yaptım." (Belki de uyku kilotuna yaptığı buydu :)) ) "Peki ben ne yaptım" diye sordum. "Kızmadın, bana söyledin" dedi. Hiç kızmadığım halde niye kızmamış olmam dikkatini çekmiş olabilir. Düşünüyorum bakışlarımda hatta içimde bile bir kızgınlık olmadı. Zaten daha ilk günden niye kızayım ki. Acaba bu adam kocaman olduğu için sokak ortasına çiş yapmak ayıptır ve kızılacak bir şeydir diye mi düşünüyor. Bilmiyorum...

Akşam üzeri bir cesaret bahsettiği parka gittik. Tabi ki yedek kıyafetle. Neyse ki gerek kalmadı. Bir ara son ses bağırarak "Anneeee gazııım geldii" dedi. Gaz için tuvalete gitmeye gerek yok, koyver gitsin dedim. Fakat tuvalete gitmek istedi ve cişini yaptı. Maşallah benim abi oğluma.

İnşallah en kısa sürede bezsiz uzak gezmelere de başlarız.

Meraklı Minik'in bu ayki konusu İtfaiyeciler olunca hazır evdeyken geçen sene aldığımız itfaiye maketimizi yaptık. Oğlum parçaları çıkarttı ben yerine taktım. İtfaiyeci şapkamızı da yaptık tam oldu. İfdaye :))

Yangın var Yangın var
Ben yanıyorum
Yetişin a dostlar
Tutuşuyorum