Merhaba blog alemi,
Uzunca bir süredir benim de mi blogum olsa acaba diye düşünürken bugün bunu icraata dönüştürdüm.
Hadi hayırlısı.
34+4 haftalık hamile bir annecik olarak bebeğim için bir defter tutmaya uzunca bir süre önce başlamıştım. Ama blogum olursa daha pratik olur diye düşünüyordum.
Yazmayı seviyorum, ama bloggerlık da başka birşey ne kadar devam ettirebilirim bilmiyorum. Gittiği kadar diyorum şimdilik, ancak bu blog tutma işinin de hastalık boyutunda olduğunu okuyorum sıksık. Belki ben de müptelası olurum. Gerçi nasip olursa 1-1,5 ay sonra başka bir şeye Ömer'ime müptela olma niyetindeyim ama...
Benim için günlük tutmak zevkli birşey, geçmişi seven ve eskiyi düşünüp hatırladıkça mutlu olan biriyim. Elbette geçmişte yaşanan her anı mutluluk verici değil, ancak hatırlayıp hüzünlenmek de hoşuma gidiyor galiba. Unutmak istemiyorum genelde olanları. Arada unutmak istediklerim de yok değil tabi. (Genelde unutuluyorlar değil mi) Ama mutlu anıları daha hatırlanır hale getirmek için günlük tutmak güzel bir yol.
Diyelim bir gezi düzenlediniz, uzak bir ülke ya da yakın yerlere bir haftasonu kaçamağı çok fark etmez. Nereleri gezerimin, neler yerimin planlarını yaptınız. Bu planlara az ve ya çok uyarak gezdiniz. Bir çok resim çektiniz ama hiç bir alınmış not yok. Kesinlikle bir kısmı uçup gidiyor hafızanızdan. En azından benim hazıfamdan bazıları siliniyor. Sonra resimlere bakarken "hay Allah burası neresiydi", ya da "burda ne yapmıştık keşke yazsaydım" derim. Heh işte en kötü ihtimal bu blog bu işe yarar. Unutkan kişilik bendeniz için hatırlatıcı bir hatıra defteri...
İnşallah güzel anılarla dolar hatıra defterim. Oğlumun şekerliklerini anlatırım burada, sağlık haberlerini, nasıl da büyüdüğünü, ne akıllı çocuk olduğunu yazarım hep inşallah.
İnşallah...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder